De cirkel is rond.

Ruim 2 jaar na ik begon aan het Zuiderzee pad, heb ik gister de laatste kilometers afgelegd. Het was vreemd om weer in Hoorn aan te komen op de plek waar het begon, het station.

 

Vrijdag ben ik begonnen in Enkhuizen, want daar was ik gestopt na een bezoek aan het buiten gedeelte van het Zuiderzee museum. Na een kop koffie en een wc bezoek begon de wandeling in Enkhuizen, wat een leuk stadje is dat toch. We vergeten wel eens hoeveel leuke stadjes we in ons land hebben.

 

Via de oude vestingmuren verliet ik uiteindelijk de stad. Op naar de dijk.. dacht ik! Nog even niet, helaas. Want eerst ging de route door omliggende dorpjes en gemeentes. Uiteindelijk kwam ik uit bij een bekend restaurant, de Buren. Hier heeft een collega haar verjaardag gevierd, dus ik kon het niet laten om hier te lunchen en een foto te nemen.

Na de lunch en het bijvullen van mijn waterflessen (want ja het was wel erg warm!) ging ik onder de grote weg door en langzaam maar zeker kwam ik bij de dijk. De dijk (van Enkhuizen naar Hoorn) is jarenlang dicht geweest ivm werkzaamheden en is pas begin dit jaar geheel weer open gegaan. Dit was ook de reden waarom ik in Hoorn begon in 2011.

Dit deel van de dijk is helaas geasfalteerd, waarschijnlijk was dit al zo voor de werkzaamheden, waardoor je als wandelaar continu moet opletten op het overige verkeer: fietsers, motoren, auto's.
Maar als je maar naar links blijft kijken heb je wel mooie uitzichten over het water. En je kon ver kijken vrijdag, het was zo helder! Rechts heb je dan de polder met diverse dorpjes die wat verderop te zien zijn. Na een lange wandeldag kwam ik dan aan bij Oosterleek, waar ik een kamer had geregeld.
Nog even een laatste blik op het water:

Ik had een kamer gereserveerd bij Herbergh 't IJsselmeer, een simpel café-restaurant. Op het terras aangekomen heb ik eerst maar eens een koud biertje gedronken, wat kan dat lekker smaken! De kamer was basic maar voldoende, douche en wc op de gang. Gedoucht, tas uitgepakt en terug naar het terras voor een extra verfrissing.... Rond half 6 kwam Joukje me gezelschap houden en samen hebben we lekker gegeten, gedronken en gekletst. Nog even op de dijk gezeten maar de muggen vraten me op en Joukje moest nog weer naar huis. Dus nog even een kopje thee gedaan en gekeken naar het biljart toernooi in het café. Met een glas wijn ben ik uiteindelijk op mijn kamer wat gaan zitten lezen en op tijd gaan slapen.

Zaterdag was het bewolkt, een totaal andere dag. Na het ontbijt was ik al om 9u op pad. De donkere wolken gaven het IJsselmeer een totaal ander uiterlijk:

Ik had het plan om in Schellinkhout koffie te gaan drinken, maar vanwege het weer was er nog niets open... Dat was wel even balen. Dan maar een extra slokje water, een ontbijtreep en wat gedroogd fruit. Ik kon Hoorn al zien liggen aan de overkant van het Hoornse Hop.

Na de teleurstelling van de gemiste koffie kreeg ik wel een verrassing: ik mocht een stukje (let op het verklein woord) over een grasdijk. Ja, echt waar! Ik moest er voor om lopen maar goed, het was wel even iets anders als dat asfalt. De route kwam bij het gemaal weer op het asfalt uit en verder ging het in de richting van Hoorn.

 

 

 Nu klaag ik wel over het asfalt, maar toch kan zo'n dijk best mooie stukjes natuur verbergen.

 

Langzaam maar zeker naderde de stad, dus loop je ook door een wat minder gebied. Het industriegebied... Maar goed, dat werd dan weer opgevolgd door een recreatiegebied en daarna door de jachthaven in Hoorn.

 

Nadat ik genoten had van een welverdiende latte machiato en een stuk cheescake, ben ik door de stad naar het station gelopen. En toen was het cirkeltje (400 km) rond!

 

Alles bij elkaar was dit de leukste wandelroute die ik gelopen heb, tot nu toe. Jammer dat de laatste 30 km over asfalt ging, maar ach.. ik heb zoveel schapen gezien en zoveel hekjes beklommen in de loop der kilometers, laat ik maar niet klagen. Het was leuk, het was de moeite waard en ik heb veel steden, dorpen en gebieden gezien waar ik anders nooit zou zijn gekomen.