Op naar Friesland

Gister was het dan zo ver, ik zou de grens met Friesland oversteken. Alle tekenen stonden gunstig: er was warm en droog weer voorspeld voor 2 dagen en ik was net die 2 dagen vrij. Vooraf al het een en ander voorbereid want het is vakantietijd, dus moet je vooraf een kamer regelen en vooraf uitzoeken hoe je waar komt met het openbaar vervoer.
Vorige keer was ik geëindigd bij Ossenzijl, nu zou ik beginnen bij Scherpenzeel. Het stuk ertussen loopt langs de weg waar de bus ook over heen gereden is. Zoals jullie ondertussen weten ben ik niet zo dol op langs de weg te lopen, zeker geen 5 km... En bij Scherpenzeel zit een eenvoudig koffie tentje vlak bij de bushalte.

Dus de auto in Emmeloord gezet, gratis parkeren bestaat nog! Geld gepind, want ja ik ga tenslotte bijna naar het buitenland... De bus ging mooi op tijd naar Marknesse, daar overgestapt en ruim een half uur later stapte ik het terras op bij Scherpenzeel. Ik was de enige passagier in beide bussen.... en nee, het waren geen kleine busjes. Zonde toch?
Koffie gedronken en wat gepraat op het terras waar de temperatuur ondertussen langzaam maar gestaag opliep. Nu was het ondertussen al na 11u, want ja ik had bijna 2 uur aanreistijd gehad. Maar ik hoefde maar 15 km...dacht ik.

Na de koffie en wc bezoekje ging ik op pad, eerst langs het Voetpad (de naam, want het is ook een fietspad) de oude weg van Ossenzijl via Scherpenzeel naar Munnekeburen. Ook hier mooie huisjes, maar niet zo mooi als in Kalenberg. Mooie uitzichten over de Rottige Meente, een natuurreservaat.

Bij Munnekenburen afgeslagen richting de Scheene, een veengracht. Ook hier mooie huizen, maar van een ander kaliber...Maar wat een mooie omgeving! En vreemd genoeg geen wandelaars wel veel fietsers! En ja op zo'n schelpen pad moet je dan toch elke keer aan de kant.

Langs de Scheene staan nog een aantal draaibruggen die bedoeld waren om turfschepen door te laten.

Bij de Helomavaart was het druk met fietsers die zaten te genieten van het mooie weer en hun meegebrachte broodje ( hoe Hollands!). Er zit hier een sluis en een windwatermolen met een theetuin die helaas niet open was... En dat terwijl ik me zo had verheugd op een koel glas fris!

Maar ook ik ben een Hollander en dus heb ik van alles bij me: broodjes, water etc etc. Langs de Heloma vaart was het warm en zaten er vervelende vliegen. Bij de brug waar ik over moest steken was een bewoner zo slim om een ijs en fris buffet in zijn tuin te openen en daar heb ik heerlijk in de schaduw genoten van een Rivella terwijl de brug om de paar minuten open draaide voor de diverse bootjes die langs kwamen.

Je zal er naast wonen... Nou ja, misschien vinden de bewoners het juist wel leuk al die reuring! De eigenaar vroeg me waar ik naar toe onderweg was en gaf me mee dat veel mensen het stuk wat ik nu ging doen erg zwaar vonden. Ik dacht langs het water te lopen en dacht er het mijne van.

Helaas was ik deze keer degene die het mis had: ik liep tussen het riet door, dus geen wind, er was niemand anders, dus ik was blij met de paaltjes langs de route, en er zaten vliegen, die genoten van mijn zoute huid... terwijl ik daar liep dacht ik: dit is een voorbereiding op Australië: warm, vliegen en uitgestrekte gebieden zonder mensen! Want echt, het is zo mooi en zo stil, je snapt het niet dat er niet meer mensen zijn.

Ja, er waren veel mensen op het water (toen ik dat uiteindelijk kon zien) maar ja daar had ik niets aan. Onderweg kwam ik veel bramen tegen die als aangenaam tussendoortje werden opgegeten!

Ook kwam ik onderweg in een van de plassen een zwanen familie tegen:

Mooi he! Even later liep ik op een fietspad langs de Tjonger (de taalgrens) onderweg naar het pontje. Dit zag ik uit de verte al heen en weer gaan. Maar het is een zelfbedieningspontje wat inhoud dat je zelf moet draaien om naar de overkant te komen.

Toen ik er aan kwam was er niemand die naar de overkant moest, dus heb ik even gepraat met een ouder echtpaar dat daar op een bankje zat te genieten van het weer en de actie op het water. En ja, wat was het mooi weer! Alleen om te wandelen was het een beetje warm, zeker tussen het riet door want daar stond geen zuchtje wind.

Even later zag ik 3 meiden aan komen fietsen, ong de leeftijd van mijn nichtje Rianne. Deze zetten hun fiets neer en waren duidelijk van plan om over te steken. Dus heb ik gevraagd, in het nlds..., of ik mee mocht. Geen probleem. Ik kan jullie wel vertellen dat het best zwaar werk is om over te steken met een pontje, maar ik hoefde maar een klein stukje te draaien want we waren met zijn 4-en, dat scheelde een heel stuk.

Aan de overkant gekomen gingen de meiden op weg naar de brug waar een aantal jongens al aan het zwemmen waren. Heerlijk om jong te zijn!
Ik vervolgde mijn weg achter een dijk, met uitzicht op een polder, zonder een zuchtje wind..
Welkom in Friesland!

Pff, zucht,steun. kreun. Ik had het warm, was aan het verbranden en moest nog een behoorlijk aantal kilometers. Maar na 3 km raakte ik aan de praat ( de zoveelste keer die dag) met een bewoner die ook zo graag het zuiderzeepad wilde lopen. Maar ze waren nu eerst bezig met het zeven wouden pad, dat loopt door Friesland. Deze mw boodt me iets te drinken aan maar ik wist dat als ik eenmaal ging zitten , ik niet meer op wilde staan dus ik heb het vriendelijk afgeslagen. Ik moest door, nog een kilometer of  3-4.

Bij de Pier Christiaansloot aangekomen wist ik dat ik nu echt op Echtenerbrug afliep waar ik een B&B geregeld had. Het dorp bestaat uit 2 gedeeltes: Echtenerbrug en Delfstrahuizen, en wordt gescheiden door een water.. Dus ook hier een brug die continu open gaat. In dit dorp zijn wel 2 gelegenheden om wat te drinken, een snackbar en een hotel. Ik wilde alleen maar naar de B&B om mijn schoenen uit te doen en mijn rugzak af te leggen. Dus die open brug kwam mij niet zo goed uit!

Even na half 5 ( na bijna 20 km en 5 uur lopen) kwam ik aan en maakte ik kennis met Jaap van B&B de Reiger. Mooie kamer met koffie/thee, 2 1-persoonsbedden, een mooie douche en aparte wc. Schitterend. Koelkastje op de gang met een frisje en wijntje, wat wil een mens nog meer? Een mooi dakterras? Ook dat was aanwezig!

Na te hebben uitgewasemd met een kopje thee, heerlijk gedoucht en even het nieuws van 6u gekeken. Na zo een wandeldag ben je echt even alles kwijt en een journaal brengt je weer terug op deze aarde. In het dorp zijn 2 eetgelegenheden, een eetcafeetje en een snackbar. Dus ik ging op pad naar het eetcafe.
Maar zoals je kan verwachten was het daar vreselijk druk. Binnen gevraagd of ik alvast met een wijntje op de bank kon gaan zitten om te wachten op een tafel. Geen probleem....Uiteindelijk heb ik maar op de bank gegeten! Want er liepen continu mensen het terras op die de opengekomen tafeltjes wegpikten.
Nou ja, ik had goed gezelschap, Tim en Erica uit Engeland waren ook te beleefd. Dus hebben we gezellig pratend samen op de bank gegeten. Rond 9u vond ik het welletjes en ben ik teruggegaan richting de B&B. Nog een kopje thee gedronken om te wennen aan de temperatuur van de kamer en tegen half 11 lag ik heerlijk te slapen.
Vanmorgen was ik op tijd op, ik had nl om 830 afgesproken voor het ontbijt. En dat was de moeite waard!

Ja, allemaal voor mij!!!!!Daar kan een mens wel even op voort, toch?
Om 930 was ik gepakt en gezakt, afgerekend en dus op pad. Op naar Lemmer.
Het leek vandaag wat minder warm te zijn dus begon ik m et mijn broekspijpen eraan en een t-shirt ipv een hemd. Nou.... binnen no-time gingen de pijpen eraf! Warm en benauwd, pfff, en geen energie in de benen.
Ik had al snel door dat het een lange dag zou worden. En dat bleek later juist te zijn, lang, saai maar toch gevaarlijk. En ik hoefde maar 11 km tot aan Lemmer. En dan natuurlijk het bezoeken van de binnenstad voor ik naar huis zou terug keren.
Nou, het begon dus allemaal goed met het ontbijt, ik was op tijd op pad en het eerste stuk was erg leuk. Langs het Tjeukemeer en het gemaal van Echten:

Het beeld is van Tsjuke en March, 2 zussen die elkaar kwijt raakten tijdens een veenbrand. Toen de rook opgetrokken was was het veen een meer geworden... Het Tjeuke meer.
In Gietersebrug wilde ik mijn 1e stop maken voor koffie. Helaas was de enige gelegenheid daar dicht! Dus na een korte pauze op een muurtje toch maar doorgelopen, langs de Gietersevaart.

Ook hier allemaal leuke kleine vervenershuisjes, alleen nu wel door hagen afgesloten van het pad. Alsof men hier veel behoefte heeft aan privacy. Langzaam maar zeker liep ik van het water weg, de polder is. En voor ik het wist liep ik op dit soort wegen:

Mijn grote favoriet, de polderweg... Echt jammer, want achteraf bleek dat er ook een andere route was, meer langs het water! En wat nog erger is, ik ben gebeten door een hond(je) op zo een weg. Er kwamen 2 jongens aan met 4 honden (verschillende soorten en maten) die erg opgewonden waren, we liepen elkaar tegemoet. En voor ik het wist hing de kleinste aan mijn been, met als gevolg een grote blauwe plek en een behoorlijke schram! Die jongens wisten niet wat te doen, het waren hun honden niet. Dus ik ben maar doorgelopen en op de dijk ben ik even gaan zitten om de wond schoon te maken met een beetje water en een zakdoekje. Het maakte mijn dag er niet beter op, moet ik eerlijk zeggen. En was ik blij weer op een dijk te lopen, bleek er geen water achter te liggen maar nog meer polder...

Dus behalve een beetje meer wind had ik net zo goed op de weg kunnen lopen!
Wat was ik blij in Lemmer aan te komen. Jammer van de regen maar ach, het was ook weer geen stortbui.

Lemmer is een leuk dorp om te bezoeken met zijn sluis, gracht en leuke terrasjes. Ik vind het een prettig idee dat ik hier volgende keer kan/mag beginnen. Na een rondwandeling heb ik heerlijk toeristje zitten kijken terwijl ik zat te genieten van een spinazie taartje!

Het waren al met al 2 lange dagen maar toen ik met de bus terugreed naar Emmeloord moest ik echt even schakelen om terug te keren in de normale wereld. En dat is precies waarom ik dit zo graag doe, zeker in het drukke hoogseizoen! SOSI wat is dat ook al weer???

Al met al heb ik nog 3 wandeldagen voor de boeg in Friesland, vanwege de afstand (zowel aan kilometers als door de reisafstand) best een behoorlijke klus. Maar ik zou het moeten kunnen redden dit jaar. En wie had dat gedacht toen ik begon in Maart? Ik niet in ieder geval! Langzaam maar zeker wordt het tijd om me voor te bereiden op de volgende wandelroute...