De cirkel is rond.

Ruim 2 jaar na ik begon aan het Zuiderzee pad, heb ik gister de laatste kilometers afgelegd. Het was vreemd om weer in Hoorn aan te komen op de plek waar het begon, het station.

 

Vrijdag ben ik begonnen in Enkhuizen, want daar was ik gestopt na een bezoek aan het buiten gedeelte van het Zuiderzee museum. Na een kop koffie en een wc bezoek begon de wandeling in Enkhuizen, wat een leuk stadje is dat toch. We vergeten wel eens hoeveel leuke stadjes we in ons land hebben.

 

Via de oude vestingmuren verliet ik uiteindelijk de stad. Op naar de dijk.. dacht ik! Nog even niet, helaas. Want eerst ging de route door omliggende dorpjes en gemeentes. Uiteindelijk kwam ik uit bij een bekend restaurant, de Buren. Hier heeft een collega haar verjaardag gevierd, dus ik kon het niet laten om hier te lunchen en een foto te nemen.

Na de lunch en het bijvullen van mijn waterflessen (want ja het was wel erg warm!) ging ik onder de grote weg door en langzaam maar zeker kwam ik bij de dijk. De dijk (van Enkhuizen naar Hoorn) is jarenlang dicht geweest ivm werkzaamheden en is pas begin dit jaar geheel weer open gegaan. Dit was ook de reden waarom ik in Hoorn begon in 2011.

Dit deel van de dijk is helaas geasfalteerd, waarschijnlijk was dit al zo voor de werkzaamheden, waardoor je als wandelaar continu moet opletten op het overige verkeer: fietsers, motoren, auto's.
Maar als je maar naar links blijft kijken heb je wel mooie uitzichten over het water. En je kon ver kijken vrijdag, het was zo helder! Rechts heb je dan de polder met diverse dorpjes die wat verderop te zien zijn. Na een lange wandeldag kwam ik dan aan bij Oosterleek, waar ik een kamer had geregeld.
Nog even een laatste blik op het water:

Ik had een kamer gereserveerd bij Herbergh 't IJsselmeer, een simpel café-restaurant. Op het terras aangekomen heb ik eerst maar eens een koud biertje gedronken, wat kan dat lekker smaken! De kamer was basic maar voldoende, douche en wc op de gang. Gedoucht, tas uitgepakt en terug naar het terras voor een extra verfrissing.... Rond half 6 kwam Joukje me gezelschap houden en samen hebben we lekker gegeten, gedronken en gekletst. Nog even op de dijk gezeten maar de muggen vraten me op en Joukje moest nog weer naar huis. Dus nog even een kopje thee gedaan en gekeken naar het biljart toernooi in het café. Met een glas wijn ben ik uiteindelijk op mijn kamer wat gaan zitten lezen en op tijd gaan slapen.

Zaterdag was het bewolkt, een totaal andere dag. Na het ontbijt was ik al om 9u op pad. De donkere wolken gaven het IJsselmeer een totaal ander uiterlijk:

Ik had het plan om in Schellinkhout koffie te gaan drinken, maar vanwege het weer was er nog niets open... Dat was wel even balen. Dan maar een extra slokje water, een ontbijtreep en wat gedroogd fruit. Ik kon Hoorn al zien liggen aan de overkant van het Hoornse Hop.

Na de teleurstelling van de gemiste koffie kreeg ik wel een verrassing: ik mocht een stukje (let op het verklein woord) over een grasdijk. Ja, echt waar! Ik moest er voor om lopen maar goed, het was wel even iets anders als dat asfalt. De route kwam bij het gemaal weer op het asfalt uit en verder ging het in de richting van Hoorn.

 

 

 Nu klaag ik wel over het asfalt, maar toch kan zo'n dijk best mooie stukjes natuur verbergen.

 

Langzaam maar zeker naderde de stad, dus loop je ook door een wat minder gebied. Het industriegebied... Maar goed, dat werd dan weer opgevolgd door een recreatiegebied en daarna door de jachthaven in Hoorn.

 

Nadat ik genoten had van een welverdiende latte machiato en een stuk cheescake, ben ik door de stad naar het station gelopen. En toen was het cirkeltje (400 km) rond!

 

Alles bij elkaar was dit de leukste wandelroute die ik gelopen heb, tot nu toe. Jammer dat de laatste 30 km over asfalt ging, maar ach.. ik heb zoveel schapen gezien en zoveel hekjes beklommen in de loop der kilometers, laat ik maar niet klagen. Het was leuk, het was de moeite waard en ik heb veel steden, dorpen en gebieden gezien waar ik anders nooit zou zijn gekomen.

 

Afscheid van Friesland

Het Friese gedeelte van het Zuiderzeepad zit erop. Vorige week had ik 3 dagen aaneengesloten vrij, speciaal verzoek, en ik was al ruim van te voren op zoek geweest naar een slaapplaats. Een heel gepuzzel, want ergens komen met het ov in Friesland is zo makkelijk nog niet. Uiteindelijk een B &B gevonden in Stavoren (www.benbbasaltaansee.nl), het eindpunt. En een redelijke verbinding gevonden naar Rijs, waar ik vorige x gestopt was. En zo geschiedde.....

Maandag 13 augustus ben ik met de auto naar Alkmaar gereden. Daar heb ik koffie gedronken bij mijn ouders en kon ik mijn (nieuwe) auto in de garage zetten. Om kwart over 11 ben ik met de trein vertrokken naar Enkhuizen. Het was mooi weer en de voorspelling was gunstig. Dus lekker in de korte broek en t-shirt. Wel een zware rugzak, maar ja... je moet toch een paar schone zweet vrije kleren bij je hebben en zo! En ik hoefde er niet ver mee te lopen gelukkig.

In Enkhuizen loop vanuit het station zo naar het VVV waar je kaartjes koopt voor de boot naar Stavoren. Dus om 12u zat ik lekker op de boot aan een kopje koffie. De overtocht was heerlijk, buiten op het achterdek was het druk met fietsers en andere mede-toeristen. Maar voor 1 persoontje is er altijd wel ruimte. Genieten dus van de zee en de zeilboten om ons heen.

Bij Stavoren waren nog wat skûtsjes aan het zeilen, daar gingen we gewoon tussen door.
Aangekomen in de haven begon het uitladen, mensen wat hebben we toch allemaal een haast! Niemand die op elkaar wil wachten en daardoor gaat het alleen maar langer duren. Uiteindelijk was ook ik van de boot en begon mijn zoektocht naar het B&B. Thuis had ik geen internet meer, dus ik had niet kunnen kijken op Google waar in Stavoren het lag. Maar ja, Stavoren is niet heel groot gelukkig. De Voorstraat bestaat uit 2 delen met een gracht ertussen, oneven huizen links, de even huizen rechts. 5 minuten later stond ik dus bij de B&B voor de deur.

Het is onderdeel van een galerie/workshop van Renske. Zij maakt keramiek.
In de galerie is een trap naar boven, dit is de B&B. Een mooie ruime kamer onder het dak (warm dus) met koffie en thee mogelijkheden, een koelkastje, een tweepersoonsbed en een ruime douche.

Ik kreeg een korte uitleg over de sleutels en de vraag hoe laat ik wilde ontbijten. Daarna ben ik er weer vandoor gegaan want om 14.30 vertrok er een boot voor een rondvaart die de broer van Renske organiseerde. Dus in redelijk tempo terug naar de haven gelopen en ik kon mooi meteen aan boord.

Ook dat was een heerlijke tocht door het achterland van Stavoren. Op de terugweg kwamen er diverse skûtsjes langs, die waren uitgezeild en op weg naar Hindelopen waar de volgende dag gezeild zou worden. De broer van Renske maakte gezellig muziek met zijn accordeon (of zoiets!). Om 1630 was ik terug in Stavoren en heb ik wat door het dorp zelf gelopen.

Na wat inkopen was het tijd voor een glaasje wijn op de kamer. Heerlijk gedoucht en toen op pad om wat te eten. daar heb je op maandag niet heel veel keus in, maar voor mij genoeg. Bij het restaurant "het vrouwtje van Stavoren" scholfilets gegeten. Jammer genoeg zat er an de vis en de ravigotesaus niet veel smaak. Maar de wijn en het nagerecht waren heerlijk.....
Op mijn kamer nog even een kopje thee gedronken en niet te laat gaan slapen, de volgende dag zou een lange dag worden.


Dinsdag op tijd opgestaan, het ontbijt zou om 845 gebracht worden. Kopje thee gezet en ja hoor, precies op tijd liep Renske de trap op. Heerlijk uitgebreid ontbijtje: boterhammen, ham en kaas, gekookt eitje, zoet beleg, jus (uit pak), croissantje en suikerbrood. ik heb heerlijk zitten smikkelen, alleen het suikerbrood heb ik meegenomen, de rest was op....

Er gaat vanuit Stavoren een trein naar Sneek, maar daar wilde ik niet heen. Er gaat ook een buurtbusje, 1 x per uur. Om 10u kwam die aantuffen en de aardige chauffeur bracht me mooi op tijd naar Mirns. Daar moest ik 10 minuten wachten op de grote bus in de richting Sneek. De chauffeur van deze bus had een slechte dag en aangezien ik geen fries spreek was ik de gebeten hond. Het omroepsysteem van de bus stond erg zacht waardoor ik niet kon verstaan wat de volgende halte was, het scherm stond uit, dus kon ik het ook niet lezen. Dus ja, dan moet je de chauffeur lastigvallen... Hij beet nog net mijn hoofd er niet af! Bij het uitchecken gaf mijn kaart aan dat de overstap oké was...? He, ik heb toch uitgelogd? Maar de bus was weg voor ik er iets van kon zeggen. Nou, ik kan jullie vertellen dat ik erg boos was! Het heeft bijna een uur geduurd voor ik het van me af kon zetten en kon gaan genieten van de dag, de omgeving en de wandeling.

Maar het is me gelukt, ik heb  alles uit mijn hoofd gezet en me gericht op het nu. En wat was het daar mooi. Eerst langs Mirnser klif, een strandje waar bijna niemand was. Daar koffie gedronken en een plaspauze ingelast. Daarvandaan ging het richting Bakhuizen, langs het natuurreservaat de Mokkebank, richting Laaxum (een heel klein haventje) waar ik gestopt ben voor de lunch. Ik had op dat moment lood in mijn benen, een teken dat ik echt meer moet wandelen want ik had er toen pas een 12 km op zitten (en moest er dus nog 6...)

Tijdens mijn rustpauze ging mijn telefoon, een berichtje vanuit NH: er was uit het niets een bui op komen zetten, kans zat er in dat het mijn kant op kwam. Mm, tsja, en nu? Ik zat op ruim 6 km van Stavoren, geen ov, geen rustplaatsen meer. Nou ja, op hoop van zegen. Dus rustig afgegeten en weer op pad gegaan.

Het laatste stuk ging weer over een dijk, langs het water. Een erg vertrouwd aanblik. De koeien vonden het wel leuk en zetten de achtervolging in, de schapen gingen rustig voor me aan de kant.

Gelukkig bleef het aan onze kant van het IJsselmeer droog en zelfs redelijk zonnig. Op de diverse kleine strandjes langs de dijk lagen veel mensen van het mooie weer te genieten. Langs de Roode Klif en het monument ter herinnering aan de slag om Warns loopt de route langzaam richting Stavoren.

Bij Stavoren eindigt de route een beetje raar, of liever gezegd: de dijk eindigt in een stuk privé grond... dus zo maar ineens sta je voor een hek waar je niet over kunt/mag. Nou ja, dan maar verder over de weg. En dan staat daar het bord Stavoren..... Pfff ik ben er (bijna).

De Johan Friso sluis is een druk gebruikte sluis en dat is best leuk om naar te kijken. Na de sluis loopt de route weer over de dijk verder en uiteindelijk kom je dan aan bij de haven van Stavoren!

Ik heb onderweg nog even genoten van een ijsje van Mövenpick, zittend op een van de havenhoofden. Het laatste stukje loopt om de haven heen naar de plek waar de boot naar Enkhuizen vertrekt.

Gelukkig hoefde ik niet verder maar kon ik op een terrasje neerploffen en genieten van een witbiertje. Wat kan dat lekker zijn! Op mijn kamer heerlijk gedoucht, daar was ik ook wel aan toe. Maar daarna moet je toch weer op pad om te gaan eten, dat is wel jammer. Maar ik had mezelf een pizza belooft en dat gaf genoeg energie om toch maar te gaan. De pizza was niet slecht, al had er wat meer smaak mogen zitten aan de tomatensaus. Het nagerecht was wel erg lekker: wentelteefje van suikerbrood met kaneelijs en een koffie likeurtje.... Jammie!

Na het eten nog even van een zonsondergang genoten in de haven en toen richting B&B. Nog even nagenoten van de dag en heerlijk geslapen.

Woensdag op tijd weer op, ontbeten en afscheid genomen van Renske. De boot ging om 10u. Hij kwam vol aan en ging vol weer weg, wat een organisatie!

Om 1130 stopte de boot bij het Zuiderzee museum, waar ik er van af ging. Wat is dat leuk! Echt de moeite waard om een dag heen te gaan, vooral met kinderen. Het buitenmuseum is zo opgezet dat kinderen veel kunnen doen en uitproberen, je ziet veel oude ambachten en huisjes die zijn ingericht zoals men woonden voor de afsluitdijk gebouwd was. Je kijkt je ogen uit.

Helaas had ik geen rust in mijn hoofd, ik moest nog door.
Op naar de trein dus (met het gratis pontje), naar Alkmaar om mijn auto op te halen en daarna te eten bij mijn zus.

Het waren 3 super dagen, mooi weer, lekker eten en veel gezien. En natuurlijk een stukje voldoening dat ik weer een stuk Zuiderzeepad heb afgerond. Nu nog 1 stuk te gaan, maar eerst moet de dijk af zijn tussen Enkhuizen en Hoorn. Dus dat houden jullie nog tegoed! Ondertussen vordert het NHpad gestaag, dus volgend jaar moet ik op zoek naar een nieuwe uitdaging!